Prolog

Porcelana

,, I gdy wpatrywałeś mi się głęboko

w oczy, czułam, że mam coś, czego

nie powinnam mieć...

Miłość zakazaną''

Volterra 

Serce boleśnie tłukło się w mej piersi. Mimo, że miałam przy sobie Edwarda i Alice, strach rósł we mnie z minuty, na minutę. Doskonale zdawałam sobie sprawę, że żadno z nas może nie wyjść z zamku Volturi żywe. Choć jak do tond nigdy ich nie spotkałam, zdążyłam wiele o nich usłyszeć od samego Edwarda.
 Przemierzaliśmy długi, ponury korytarz, a tuż za nami podążali Jane, Felix i Demetri. Każde ze straży Volturi uważnie obserwowało mnie i moich towarzyszy.
 Szybko zrozumiałam, że otacza mnie silny zapach(ludzki), który bardzo działał na strażników, a zwłaszcza na jednego - Felixa. Widziałam kątem oka jak przełyka bezgłośnie, a jego czerwone oczy świdrują moją postać. Widać było z jakim trudem powstrzymuje się przed atakiem. Zaczęłam drżeć jeszcze bardziej. Czując jednak bliskość mojego wampira, cała sytuacja stawała się nieco łatwiejsza.
 Byłam tak zajęta myślami, że nawet nie zauważyłam kiedy przed nami pojawiła się Jane i energicznym ruchem otworzyła potężne, bogato zdobione, dwó skrzydłowe drzwi.  Moim oczom ukazała się ogromna sala tronowa, wyglądała nadzwyczaj zjawiskowo. Sama nie wiem co się ze mną dźało, ale strach jakby nagle zmalał, było lepiej. Edward splótł nasze dłonie w delikatnym uścisku, dodając mi tym samym otuchy. Wzięłam głęboki wdech, a po chwili dostrzegłam trzy postacie, zajmujące trzy trony. Z daleka wyglądały jak posągi, jednak ja wiedziałam, że tak nie jest. Serce podjechało mi do gardła. Wyraźnie czułam ich spojrzenia na sobie. Dopiero wtedy dotarło do mnie, że jestem sama, zdana na łaskę Wampirów. Moją uwagę, przykuł szczególnie jeden, siedzący między blondynem, a brunetem. Nim się spostrzegłam szedł już w naszym kierunku, wydając się niezmiernie szczęśliwy. Nie miałam bladego pojęcia co go tak cieszy, nie mogłam zrozumieć ani jednego słowa, które kierował do Edwarda. Spięłam się jeszcze bardziej, chowając się za swoim chłopakiem. W końcu staną przed nami, bez słowa sięgną po dłoń Cullena, przy okazji muskając też i moją. Zadrżałam, ale na pewno nie ze strachu. Jego dotyk był niezwykły, czegoś podobnego jeszcze nigdy nie czułam. Spojrzałam w krwisto czerwone tęczówki przywódcy Volturi.
- Aro przegląda moje myśli poprzez dotyk - wyjaśnił krótko spięty Edward. Pokiwałam głową delikatnie, nie odwracając oczu od Volturi.
- Ciekawe - szepnę nagle wampir odsuwając się do młodzieńca. Jego spojrzenie utkwione zostało we mnie. Sekundę później wyciągną w moim kierunku bladą dłoń.
- Czy uczynisz mi ten zaszczyt? - zapytał uśmiechając się szelmowsko i przekręcając lekko głowę w bok. Nie wiem dlaczego, ale miałam dziwne wrażenie, że mrugną do mnie. Sama nie wiedziałam co o tym sądzić i co uczynić. W końcu wyciągnęłam widocznie drżącą dłoń ku niemu. Ują ja mocno i przyciągną mnie do siebie. Byłam tak blisko niego, że czułam niezwykle przyjemny zapach męskich perfum. Po raz drugi spojrzałam w oczu Ara, a on przyciągną mnie do siebie jeszcze bliżej. Prawie stykaliśmy się nosami. Żadne z nas nie przerywało kontaktu wzrokowego, który nawiązał się między nami,
 W Sali Tronowej panowała grobowa cisza, a atmosfera była bardzo napięta. Nie wiem ile dokładnie tak staliśmy, wpatrzenie w siebie. Wiem jednak, że gdy wypuścił moją dłoń ze swoich, poczułam ukucie żalu.
- Jeszcze się zobaczymy - szepną i położył mi na policzku prawą dłoń. Szczerze mówiąc, myślałam, że mnie pocałuje. Wiem, wiem szalone, ale wtedy naprawdę naszły mnie takie myśli, nie mogłam tego powstrzymać.
 Tym czasem gdy ja biłam się z myślami, Aro przesuną dłoń na moją brodę i uniósł ją nieco w górę, jakby mnie oceniał. - Niedługo staniesz się jedną z nas Isabello - szepną.
- Ale...- Młody Cullen widocznie nie był zadowolony z czynów Volturi. Gniew w jego tonie był niemal namacalny. Mimo wolnie spojrzałam na niego, a Aro puścił mnie, cofając się.
- Niedługo, możecie odejść. - Brunet machną niedbale ręką odprawiając nas, a sam wrócił na swoje miejsce.
 Moje spojrzenie utkwione było w jego postaci, czułam, że coś się zmieniło, ale jeszcze wtedy nie wiedziałam co...